Steunzolen voor Hielspoor

Beschadigingen van het gewricht tussen hielbeen en sprongbeen (onderste spronggewricht genoemd) leiden tot bewegingsbeperkingen van de voet bij het lopen. Het hielbeen heeft ook een gewrichtsvlak met een van de middenvoetsbeentjes en het vormt een aanhechtingspunt voor een aantal enkelbanden en pezen in de voet.

Klachten en blessures aan de hiel komen het meest voor op twee voorkeursplaatsen. Deze zijn pijn aan de achterzijde van de hiel en pijn aan de onderzijde van de hiel.

Klachten aan de achterzijde van de hiel duiden vaak op achillespees problemen.

De klachten die aan de onderzijde van de hiel gelokaliseerd zijn, zullen nader worden besproken.

Pijn aan de onderzijde van het hielbeen:

- calcaneodynie

- hielspoor

- peesplaatontsteking ( fasciitis plantaris)

 Calcaneodynie:

Het vetkussen dat zich onder de hiel bevindt zorgt voor een goede demping tijdens het staan en lopen. Maar dit vetkussen verliest, naarmate we ouder worden, deels zijn functie. Dit betekend dat het vetkussen dunner wordt en het dempend vermogen vermindert, waardoor het hielbeen overbelast of geïrriteerd kan raken.

Een hielspoor is een uitgroeisel van botweefsel aan het hielbeen in de vorm van een kromme doorn. Hielspoor bevindt zich vaak daar waar de peesplaat zijn aanhechting heeft op het hielbeen. Dit is met röntgenfoto’s aan te tonen. Indien er op de röntgenfoto geen afwijkingen te vinden zijn dan is er eerder sprake van een irritatie of ontsteking van de peesplaat. De pijnplaats bij een hielspoor is vaak met één vinger aan te wijzen.

Dit peesblad (fascie) begint bij de hiel en loopt naar de tenen toe waarbij het uitwaaiert tot de kopjes van de middenvoetsbeentjes. Het ondersteunt het lengtegewelf van de voet ter hoogte van de zool en vergroot als een gespannen band de afzetkracht van de voet tijdens het hardlopen en springen. De peesband is niet erg elastisch, omdat anders de voet fors zou doorzakken bij het staan en de afwikkeling verstoord zou raken. Een peesplaatontsteking (plantaire fasciitis) wordt meestal veroorzaakt door een te grote trekkracht aan de aanhechting van de peesplaat onder de voet bijvoorbeeld door een het “doorzakken”van de voet of juist het te veel naar buiten kantelen van de voet. In de volksmond wordt deze klacht al snel aangeduid als hielspoor.

Het is moeilijk om deze 3 klachten te onderscheiden, omdat ze nagenoeg dezelfde symptomen hebben en zich op dezelfde plaats manifesteren.

Meestal is er een scherpe pijn bij het staan en een branderig of zeurend en stijf gevoel aan de hak en door de voet heen. Ochtendstijfheid en stijfheid na rust zijn karakteristiek, zoals bij veel peesontstekingen, evenals de startpijn gedurende de eerste meters lopen.

Afhankelijk van de ernst zal er ook pijn ervaren worden tijdens het lopen.

Onderzoek moet uitwijzen of de voetstand afwijkend is of dat de voet verkeerd wordt belast, want dit heeft invloed op het hielbeen zelf en de omgevende pezen maar ook op de rest van de voet. Daarnaast wordt onderzocht o.a. middels palpatie (voelen) of het gaat om een hielspoor, een peesplaatontsteking, calcaneodynie of een combinatie daarvan. Voor de eerste twee aandoeningen is het belangrijk de voet te ondersteunen om overstrekking te vermijden. Een goede stabiele schoen met een op maat gemaakte corrigerende steunzool is een eerste vereiste. Een podotherapeut kan bij een peesplaatontsteking deze tevens direct ontlasten door een taping aan te leggen waarbij de spanning van de peesplaat wordt gereduceerd. Tevens zal de therapeut rekoefeningen en een belastingadvies verstrekken.

In hardnekkige gevallen is echter een injectie of een operatie noodzakelijk. Hiervoor zult u worden terugverwezen naar uw huisarts.